Günler geçiiiiip gidiyor...... zaman akıyor.... ömür bitiyorr......ya ben? ben n'apıyorum?

Size de oluyor mu? Ben bazen accaip paniğe kapılıyorum.
Zamanın ne kadar hızlı aktığını görünce ( göreceli bir kavram sonuçta, Einstein'in dediği gibi, kızgın bir soba üzerinde geçen dakikalarla mutlulukla geçen dakikalar aynı olamaz :))
Çocuklar büyüyor, bazen hatırladığım ufacık bir anının üzerinden kaç yıl geçtiğini hesaplamaya çalışınca kendi kendime şoka giriyorum :)
Bazen zaman akıyor, ama benim hayatım duruyormuş gibi hissediyorum.
Düşününce, 10 yıldır aynı yerde çalışıyorum, inanılır gibi değil zaten; hem de ilk iş yerim :)
4 yıldan uzun zamandır aynı evde oturuyorum, ama neredeyse o kadar zamandır da oturduğum evi sevmiyorum, ama bir türlü değiştiremiyorum :)
Hala araba kullanamıyorum, korkuyorum,
hala para biiktirmeyi başaramıyorum,
2 sene önce vermem gereken 3 kilo vardı, bu sürede rakam 5 oldu :) Bu konuda hayatım durmuyor, geriye doğru gidiyor :D
bunca senedir düşündüğüm emba başvurusunu ancak bu yıl yapabildim, yanıt bekliyorum,
1,5 yıldır süren, aylar önce kafamda "tamamdır, artık bu sefer bitti" dediğim ilişkiye durup durup geri dönüyorum, bitiremiyorum, devam ediyorum, dolayısıyla da
Hala bekarım :)
hayatımın durumunu "eylemsizlik" olarak nitelendiriyorum.
hep bekliyorum ya da ne yapıyorsam yapmaya devam ediyorum. Tıpkı maddenin eylemsizlik özelliği gibi, her madde yaptığı şeyi yapmaya devam etmek ister; tıpkı araba fren yaptığında öne doğru yapılan istemsiz hareket gibi.
benim hayatım da böyle işte, her ne yapıyorsam, aynen devam ediyorum:(
Tüm bunlar olurken benim hayatımda neler var peki ?
İş yerinde bol bol akşam mesailerine kalıyorum,
arkadaşlarımla sık sık uzuuun kahvaltılara gidiyorum,
görmediğim yerlere gidip her seferinde "buraya bir de yazın gelmeli" ya da " bir daha gelirsek şuraya da gidelim" diyerek tatillerden dönüyorum,
arkadaşlarımın düğünlerine gidip onları evlendiriyorum,
yakın arkadaşlarımın çocuklarına ablalık yapıyorum,
genel olarak çevremdeki pek çok insana ablalık yapıyorum,
hatta güzin ablalık yapıyorum :),
hep eski güzel günleri anıyorum,
bulamayacağımı/belki de bulunamayacağını bile bile mutluluğu arıyorum...
hep de dışarıda ve sahip olamadığımda arıyorum, nedense artık.
Bu yıl kararlar vermiştim. Hayatımın durduğu ama zamanın aktığı hissine kapılmamak için, aksiyonlar vardı almam gereken.
Gözlerimin ameliyatı oldu, emba başvurusunu da yaptım.
Ama yetmez, direksiyon kursuna gitmeliyim, İngilizce'mi daha iyleştirmeliyim, kilo vermeli düzelni spor yapmalıyım.
Liste böyle uzar gider işte.
Sonuçta biiir sürü maddeden 2 tanesini yapmışım
Evde tv karşısında geçirdiğim haftasonunun sayısı gerçekleştirdiğim maddelerden daha fazladır :(
Ama nasıl değiştireyim, ekndimi nasıl motive edeyim bilmiyorum.
Zaman durmuyor, akıp gidiyor, ama be hala duruyorum sanki :( İlerlemek istesem de, bir adım bile gidememişim sanki:(


hiç gelmeyecek bir gemiyi bekler gibi